Broń kulowa
Broń kulowa składa się z lufy z komorą nabojową i zamkiem oraz z łoża.
Wewnętrzna część lufy jest gwintowana, tzn. ma spiralne pasy pól i bruzd w liczbie 4 lub 6, głębokości ok. 0,1 mm. Jeden pełny skręt gwintu ma długość 20-24cm, co daje ponad 2 obroty pocisku w lufie. Ilość obrotów zależy od długości lufy. Pocisk uzyskuje ok. 3500 obrotów na sekundę. Ruch obrotowy pocisku pozwala utrzymać stabilność kierunku lotu i pokonywać opór powietrza.
Lufy broni kulowej maja długość 51-65 cm. Broń o dłuższych lufach daje mozliwość większego wykorzystania gazów w procesie spalania się prochu, a to daje większą szybkość początkową pocisku, a w konsekwencji większą energię uderzenia. Dłuższa lufa ułatwia ponadto bardziej precyzyjne wycelowanie przez szczerbinkę i muszkę, ponieważ jest dłuższa linia celowania.
Kula sztucerowa ma zasięg 5 km, a breneka do 1500 m. Wobe tak duzego zasięgu kuli zachowanie szczególnej ostrożności przy strzelaniu w pobliżu osad lub dróg jest warunkiem bezpieczeństwa. Dotyczy to również strzelania na otwartej przestrzeni, gdy w głębi nie ma lasu, który stanowiłby naturalny kulochwyt. W żadnym wypadku nie wolno strzelać, jeżeli na linii strzału są ludzie, choćby nawet punkt celowania leżał znacznie bliżej i na niższym poziomie niż ludzie. Pocisk wystrzelony w poziomie, a więc w pozycji stojącego myśliwego, leci conajmniej 500 m i potem często rykoszetuje o ziemię i leci dalej do 1000m.
Broń przed polowaniem należy oczyścić ze smarów, zwłaszcza lufy z zaoliwienia, gdyż obecność oliwy w lufach znacznie osłabia ostrość strzału śrutowego, a w lufach gwintowanych zmienia tarcie pocisku, a przez to następuje zmiana balistyki zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej. Zamki mogą być nasmarowane, ale w okresie zimy smarem trudno zamarzającym. Ponadto trzeba zawsze sprawdzić, czy lufy sa czyste, wolne od resztek pakuł, waty lub innych zanieczyszczeń.
