Gołąb grzywacz
Grzywacz (Columba palumbus) ma upierzenie ciemnopopielate o niebieskim odcieniu. Głowa i górna część, szyi niebieskawo-szara, pierś jasnopopielata, przyprószona jasno-rdzawo. U starych sztuk i tych z wcześniejszego lęgu na szyi i po bokach w pobliżu głowy biały pasek. Ogon ód spodu jasnoszary, od góry ciemnoszary, na końcu czarny. Skrzydła ciemno-stalowe z białymi brzegami piór. Na skrzydłach przy zgięciu białe, długie plamy. Dziób czerwony. Samica ma barwy mniej wyraźne oraz słabszy połysk szyi i piersi. Grzywacz jest nieco większy od gołębia domowego; jego długość – około 45 cm, rozpiętość skrzydeł do 80 cm, masa około 0,5 kg.
Grzywacz jest ptakiem przelotnym, przebywa u nas od końca marca do końca października. Żyje głównie w dużych lasach – najchętniej dębowych – w pobliżu pól i łąk, poza tym występuje także w parkach i ogrodach oraz na polach. Żywi się głównie nasionami zbóż, traw i krzewów, owadami, owocami drzew (buczyna i żołędzie), zjada także ślimaki i dżdżownice. Grzywacz w zasadzie lata niezbyt szybko, ale czasami osiąga nawet 90 km/h. W kwietniu samica składa 2 jaja, które wysiaduje przez 17 dni. Gniazdo buduje z kawałków gałązek i trawy na wysokich drzewach, w połowie ich wysokości. Grzywacze lęgną się 2-3 razy w roku.
Na grzywacze polujemy od 15 sierpnia do 30 listopada
